Μυθοι και παραδοσεις για τη νεράιδα των δοντιων!

Όπως και κάθε άλλος μύθος, η ιστορία της νεράιδας δοντιών εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου. Ο μύθος ξεκίνησε τον 13ο αιώνα, όταν τα μεσαιωνικά ισλανδικά λογοτεχνικά έργα ανέφεραν για πρώτη φορά την “αμοιβή για το κάθε δόντι” που καταβλήθηκε όταν ένα παιδί έχασε το πρώτο του δόντι. Σε άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης, όπως η Μεσαιωνική Αγγλία, πιστεύεται ότι τα παιδιά έπρεπε να κάψουν τα πρωταρχικά δόντια τους για να σωθούν από τις κακουχίες στη μετά θάνατον ζωή. Οι Βίκινγκς, ωστόσο, συνδέουν τα δόντια των παιδιών με την καλή τύχη στη μάχη.

Στην Ευρώπη, υπάρχει και η γενικότερη παράδοση της καλής νεράιδας που γεννήθηκε από τη λαϊκή λογοτεχνία και τα παραμύθια σε πιο πρόσφατους καιρούς. Ωστόσο, η πιο δημοφιλής έκδοση της θεότητας δοντιών είναι η μορφή ενός ποντικιού, που θα εισέλθει στα δωμάτια των παιδιών και θα ανακτήσει τα χαμένα νεογιλά δόντια τους. Η παράδοση αυτή είναι εξέχουσα στη Ρωσία, την Ισπανία και σε πολλές ασιατικές χώρες.

Φυσικά, δεν είναι πλέον συνηθισμένο στον δυτικό κόσμο το παιδί να κάψει τα δόντια ή να τα φορέσει γύρω από το λαιμό σαν τυχερό φυλαχτό. Αντ ‘αυτού, οι γονείς συνήθως βάζουν ένα μικρό δώρο ή χρήματα κάτω από τα μαξιλάρια των παιδιών τους. Αυτές τις μέρες, οι ανταμοιβές της νεράιδας των δοντιών ποικίλλουν ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της χώρας και τη χώρα.

Σε μια έρευνα που διεξήγαγε η Visa το 2013, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά στις ΗΠΑ έλαβαν κατά μέσο όρο 3,70 δολάρια ανά χαμένο δόντι. Η έκθεση ανέφερε επίσης ότι ένας από τους λόγους πίσω από αυτή την τάση είναι η πίεση των κοινωνικών ομάδων: Οι γονείς δεν θέλουν τα παιδιά τους να είναι εκείνα που έλαβαν το χαμηλότερο ποσό.

Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερες πλευρές για τη νεράιδα δοντιών απ’την οικονομική πλευρά ή τον ίδιο το μύθο. Τα πρωταρχικά δόντια αποτελούν τη βάση για μια υγιή οδοντοφυΐα και διδάσκουν στο παιδί να ασκεί την στοματική υγιεινή από νεαρή ηλικία.